Kırmızının Çağrısı
Oldum olası,
Kırmızıyı severim.
Mayıs geldi mi,
Ovamız kıpkızıl lalelerle gülümser.
Her bir çiçek,
Çocukluğumdan bir ses gibi açar.
Kırmızı,
Beni alır da götürür eski günlere,
Çayırlarda koşarken papatya peşinde,
Sümbüllerle dolu avuçlarım,
Yüzümde toprağın gülüşü…
Gelinciklerin özünden
Şurup yapardık annemle,
Damağımda hâlâ
O kırmızı serinlik.
Kırmızı bana hep beyazı çağırır,
Birlikte ay ve yıldız düşer aklıma.
Gökyüzünde nazlı nazlı dalgalanan,
Bir bayraktır sanki
Gönlümün en yüksek direğinde.
Ve her hatırlayışımda onu,
Kırmızının içindeki o eski sıcaklığı—
Burnumun direği sızlar,
Kalbim, kırmızı bir zaman gibi
Usulca kanar.
Bir yanıt yazın